Zwangere Guy

Zondag was ik op Zuid.
Enigszins gehaast.
Want ik had nogal een strak schema.

Koffie en ontbijt.
Huiswerk met zoon Jan.
Werken.
Eieren eten.
Voetballen.
Risotto eten.
Toen naar Zuid met de Metro.

Naar het Afrikaanderplein in de Afrikaanderwijk.
Een befaamde wijk in Rotterdam.
Een slechte wijk.

Een wijk waar de allerarmsten van oudsher hun eerste plek in de stad kregen.
Eerst waren dit de boeren uit Brabant, later de Chinezen, de Kaapverdianen, nog weer later Turken en Marokkanen.
Goedkope woningen, dicht op elkaar.
Vanuit daar: hard werken en naar een betere buurt.

Op het Afrikaanderplein was er een muziekfestival.
Wow Pow muziekfestival.

Wow Pow is een fantastische muziekstudio.
Menig artiest heeft daar een plaat opgenomen.
Veelal hip-hop artiesten.

Vanaf 1991 houd ik van Hip-Hop.
Toen nog alleen geliefd in de underground.
Inmiddels een mega-industrie.
In deze commerciële, auto-tune industrie is Zwangere Guy een buitenbeentje.

Hij is zo dik dat ie zwanger lijkt.
Hij werkt als dakdekker.
Hij heeft een waanzinnige toetsenist.
Een strakke deejay.
En een slechte jeugd.
En daar is hij open over.

Oh ja, hij kan ook nog verschrikkelijk goed rappen.
Anders ging ik er natuurlijk niet heen.

Zwangere Guy.
Een bijzondere naam voor een bijzondere man.
Een rapper.
Van Brussel.
Een echt mens.
Schijt aan de massa.
Op een mooie manier onafhankelijk.

Er was een waanzinnige sfeer op het Afrikaanderplein.
Het is aardig opgeknapt.
Ik voelde mij er lekker.

Muziek en echtheid verbroederd.

Mentaliseren leert je stil te staan bij je eigen gedachten, gevoelens en die van anderen.

Je ontwikkelt meer lef om jezelf uit te spreken.
Tijdens gesprekken.
Tijdens trainingen.

Als mens.

Fijn weekend

Maarten