Trots zijn is de mooiste prijs die er is

Op woensdagochtend ga ik peuterzwemmen met zoon Moos.
Wij zwemmen in zwembad West.
Met allemaal peuters, papa’s en mama’s.

Gek is dat: ik weet hoe de kinderen heten en ik praat met hun ouders.
Maar hoe die ouders heten, geen idee.
Je gaat het na een paar weken ook niet meer vragen.
Toch maar eens doen misschien.

De lessen worden gegeven door een juf.
Ook nu: geen idee hoe zij heet.
Ik noem haar maar gewoon “juf”.

Als opleider van coaches kijk ik met een schuin oog naar haar didactische vaardigheden.
Ze is erg enthousiast en lief.
Laat ik het daar maar bij laten.

Vandaag was de laatste les voor de vakantie.
Na de opening met liedjes (helikopter, in de maneschijn, op een klein stationnetje) mochten we in het grote -ijskoude- bad.
Joepie.

Wij (peuters, papa’s en mama’s) moesten aan de rand van het bad zitten.
Alleen de voeten in het bad.
Koud.
Manmanman, wat koud.

De juf deed iets met een plank en een peuter in het grote bad.
Ik vroeg mij af wat ik hier deed.

De helft van de peuters (met ouders) liepen terug naar het kleine -warme- bad.
Het was een vriendelijke vorm van verzet denk ik.
Moos en ik zaten op de rand, te wachten op instructies.
Moos stond op en begon te springen, dat hield hem denk ik warm.
Nu had ik het koud en sprong er een peuter bovenop mij.

Wat een ellende.
Ik wilde ook naar het warme bad.

Toen viel mijn oog op een tekst boven het grote bad:
“Trots zijn is de mooiste prijs die er is”
Nou kom ik hier al jaren, maar dit had ik nog nooit eerder gelezen.
Dus daarom zat ik hier te wachten, in de kou, met een paar trappen in mijn kruis.

Dit was een teken, een reminder waar het over gaat.
Het gaat niet om winnen, maar om trots zijn.

Ik keek om mij heen.
Trotse peuters, trotse ouders
Trotse Moos, trotse Maarten.

Het gaat om de peuters.
Zij leren zwemmen.
Stapje voor stapje.

Het zwemdiploma is nog ver weg.
Zij kunnen er nog geen reet van.
Toch zijn wij trots.
En vooral: zij zijn zelf trots.

Deze tegeltjes wijsheid geldt ook voor coaching en voor jouw klanten.

Het mooiste gevoel dat je een klant kan geven, is trots zijn op zichzelf.

Al zijn de doelen nog ver weg.
Jij gidst hen en leert hen trots te zijn op de stapjes die zij zetten.
Hun successen te vieren.
Niet door domweg te prijzen maar door slimme complimenten.

Het zijn hun successen en niet de onze.
Wees bescheiden in je rol als coach of als ouder.

Jij bent de gids.
Zij zijn trots.

Hoe je zelf bescheiden blijft en iemand anders trots kan maken kan ik je leren.

Hartelijke groet,

Maarten Onderdelinden