Draaien als een tierelier

Ton Roos.
Draaiorgelartiest.

Al 40 jaar irriteer ik mij aan zijn gedraai.
Wat een pokkeherrie.
En dat centenbakkie.
Verschrikkelijk.
Gauw doorlopen.

Hij heeft trouwens een broer.
Twee druppels water.
Als je pech hebt dan kom je ze allebei tegen.
Als een soort draaideurorgel.

Plaats van terreur is doorgaans een zaterdag.
In casu deze: met zoon Moos een dagje op pad.
We moesten kapper Dan nog betalen.
Koffie bij zijn oma.
Samen naar buiten.

Enfin.

Zoon Moos is gek van draaiorgels.
Heb ik weer.

We moesten dus blijven staan.
Of moeten.
Ik moet niks.
Je snapt hem.

Met een kind bekijk je de wereld opnieuw.

Voor het eerst in 40 jaar parkeer ik de herrie en praat ik met Ton.

Fijne kerel.
Bruine kop.
Zigeuner.
Net als mijn ex trouwens.
Ander verhaal.

Ton Roos is derde generatie draaiorgelcrimineel.

Opa.
Vader.
Zoon.

117 jaar draaien als een tierelier.
Het zit in het bloed.

Deze week was ik in gesprek met een bedrijfje dat iets doet met containers.
Op een vlakte in de Maas.

Mijn familie komt ter sprake.
Al 115 jaar docenten op Zuid.
Bij Verolme.
Wilton Feyenoord.

Mijn opa.
Zijn broer.
Mijn moeder.
En ik dan.

Het zit allemaal al in ons.
In ons DNA.
Aan ons als coaches en docenten om het eruit te halen.

Stapsgewijs worden wie je bent.

Simpel.
Eerlijk.
Leren van elkaar.

Draaien als een tierelier.

Maarten Onderdelinden