Kleine stapjes.

Alles uit de kast halen.

Maarten is thuis.
Een eigen kantoor.

Nou ja, eigen.
Ik deel hem met Patrick Hartog.
En met Sam.

Sammy is de hond van Patrick.
Nou ja, van Patrick.
Sam is een hond.

Sam blaft heel veel.
Bij iedere passant gaat zij aan.

Sam is beschadigd.

Net als ik.
Net als jij.
Net als hij.
Net als wij.
Net als jullie.
Net als zij.

Sam heeft tijd nodig om aan mij te wennen.
Dat is normaal.

Dieren en mensen die een knauw hebben gekregen zijn gevoeliger voor stress.
De wetenschap is hierin onverdeeld.

Beschadigde dieren hebben meer tijd nodig.
Beschadigde mensen hebben meer tijd nodig.

Tijd om shit te verwerken.
Tijd om zichzelf te worden.

Hechting is belangrijker dan cultuur.
Lees dit artikel maar.

Beschadigde mensen hebben goede mentoren nodig.

Die liefdevol door hen heen kunnen prikken.
Die denken in processen.
Die stapsgewijs bouwen aan competenties.
Die hen leren te denken in concepten.

Liefdessoldaten.

Ook ik heb een mentor.
De kolonel.
Als kapitein van mijn bedrijf heb ik een kolonel nodig.
Om te groeien.

Wij bouwen een liefdesleger.

De bommenwerpers vliegen boven Rotterdam.
Mijn pen heb ik in de aanslag.

We mikken op je talenten.
We bombarderen je met liefde.
We bombarderen je met creativiteit.

We gaan glokaliseren.
Terug naar de kern.

Je gezin.
Je vrienden.
Je systeem.

De rest is onzin.
Althans: het meeste.

Ik ben tevreden en haal alles uit de kast voor je.

Kom kijken en wordt coach in een dag.

Groetjes,

Maarten

Daar zijn we weer.
Prachtig weer.
Lekker op de volkstuin.
Beetje rommelen.
Over de heg lullen met de buren.
Bakkie hier.
Schroefje daar.

Muziekje erbij.
Veel hiphop.
Echte hiphop hè.
Niet die rommel van tegenwoordig.

Mijn Makita gear naar pappie Thomas.
Die bouwt een hekje om de sloot heen voor de kinderen.
Samen met de buurman.
De buurman pleurde in de sloot.
Leedvermaak is soms best grappig.

Alle trainingen op pauze.
Verdiept in Microsoft Zoom.
Goede microfoon gekocht.

Alsnog geen trainingen.
Alle hands aan dek in de zorg en de wijkteams.
Wel nog een commerciële klus morgen.
In een enorme loods.
Voldoende afstand.
En mijn doekkies mee.

Begrijpelijk trouwens de afzeggingen.
Alle klanten digitaal spreken en ondertussen je kinderen opvoeden die thuiszitten.
Je zal het maar motten bolwerken.

Als jullie mij nodig hebben op de -digitale- vloer dan ben ik er.
Zin om met complexe problematiek aan de slag te gaan.
Eindelijk een goede professional en dan alleen maar aan het overdragen.
Dat gaat mij niet gebeuren
Twee poten in de klei.
Ik kan niet anders.

Moest nog wat formulieren en SKJ punten doen.
Excuses mensen nog niet aan toe gekomen.
Het kon en kan wachten.

Want: een enorme drang om van waarde te zijn.
Om bij te dragen.

Ik neem je zo mee.
Als je het zat bent kan je hier en nu stoppen met lezen.
En kan jij je hier aanmelden voor een gratis online training.
Er staat 10 euro bij maar dat klopt niet.
Dat moet mijn tekboy deze week nog even veranderen.

Als je dit leest Anton.
Regel dat dan even aub.

Goed, van waarde zijn dus.

Ten eerste.
Ik heb deze week twee hele dagen zitten schrijven.

Er komen een paar hele mooie verhalen aan.
Al zeg ik het zelf.
Ze gaan over mijn redelijk bijzondere jeugd.
Ben nog een beetje aan het puzzelen met de volgorde.
Ik kan namelijk nog weleens te snel denken.
Het moet wel een logisch coherent verhaal worden.
Met grapjes.
Korte zinnen.
En altijd een chique woord.
Jullie kennen mij inmiddels wel een beetje.
Het begint op een boek te lijken.
Maar pin me daar niet op vast.

Ten tweede.
Met de mannen van ART-Goldstein bezig om deze training naar het hoogste erkenningsniveau van het Nederlands Jeugdinstituut te krijgen.

Peter Bleumer is mijn vriend inmiddels.
We praten veel.
Ook over thuis.

Tim Timissen is de onderzoeker van onze club.
Zo goed als ik ben met trainers- en coaching vaardigheden.
Zo lepelt hij alle onderzoeken op.
Hij is trouwens ook goed in MI en opleiden.

Marcel Stein is onze mastertrainer.
Mijn allereerste mentor.
De man die mij het trainersvak heeft geleerd.
Een baas.
Keihard en liefdevol.
Met een hele gave T2 bus.
Die mocht ik een keer lenen voor vakantie.

Gave gasten.
Fijne mensen.
En vooral en bovenal: verschrikkelijk competent.

Ten derde.
In gesprek met de Gemeente Rotterdam.
Om bovengenoemde en nog meer skills voor de messentrekkers op Zuid te gaan fixen.
We komen eraan boys.
Liefdessoldaten.

Niet voor de centen.
Wel leuk trouwens centen.

Maar en meer omdat die gasten goede mentoren verdienen.
Die boys hebben doorgaans geen vader.
Of een vader die vastzit.
Of anderzijds in de shit zit.
Ze hebben liefde en duidelijke grenzen nodig.
Net als iedere puber.

Mentoren die weten waar die boys vandaan komen.

Nou woont mijn familie al 300 jaar in IJsselmonde.
En liep ik zelf met een mes rond.
Niet dat ik die gebruikte maar toch.

Alle goeds,

Maarten

Zo nu en dan -iets te vaak, okay- lees ik voetbalzone.nl voor het slapen gaan.
Het is mijn guilty pleasure.

Voetbalzone staat bol van de advertenties
De journalistieke waard is nihil.
Maar af en toe staat er iets heel tofs op.

Dani Alves, voormalig rechtsback van Barcelona.
Voor de mensen die niet hebben gevoetbald.
De rechtsback en de linksback zijn doorgaans de minste voetballers.
Zij mogen zich -op zijn Rotterdams- de pleuris lopen achter die goeie van hunnie aan.

Alves groeide op Brazilië. In een plaggenhut/boerderij in Jazeiro.
Iedere ochtend stonden zijn broer en hij om 05:00 op om zijn vader te helpen op het land.

De zoon die volgens vader het hardst had gewerkt mocht met de enige fiets naar school.
De ander moest lopen. 19 kilometer heen. 19 kilometer terug.

Op zich vond Dani die 19 kilometer lopen niet erg.
Terug naar huis moest hij dan wel rennen, anders was hij te laat voor de voetbalpartijtjes in de buurt.

Dani Alves ging zijn 13^e naar een voetbalschool.
Ze trainden de hele dag.
Zijn spullen werden gestolen.
Er was niet genoeg eten op het kamp.

Zelf zegt hij hierover:

Van de 100 was ik qua talent nummer 51,
Ik zorg ervoor dat ik op inzet nummer 1 of 2 ben
Verderop in het interview vertelt hij over zijn voorbereiding op wedstrijden.

Voordat ik ga voetballen tegen de beste aanvallers ter wereld,
Messi, Neymar, Cristiano Ronaldo, bestudeer ik obsessief hun sterke en zwakke punten.
Dan pas ga ik bekijken hoe ik ze ga afstoppen.

Vlak voor iedere wedstrijd heb ik hetzelfde ritueel.
ik sta vijf minuten voor de spiegel en sluit me volledig af.
Dan begint er een film in mijn hoofd.
Een film over mijn leven.

Dani Alves 36 jaar en nog steeds actief.
Met 40 prijzen is hij de meest gedecoreerde speler aller tijden.
Zijn volgende doel is het WK 2020 in Quatar.

Als hij klaar is met voetballen dan gaat Dani Alves met een backpack de wereld rond.

Een mindset uit duizenden, een oplossingsgerichte mind.

Net als Dani Alves begint ontwikkeling met inzet.
Daarnaast heb je ook techniek nodig.
Kom bij mij op voetbalkamp.
Als jouw inzet top is.
Dan zal ik je de technieken leren.

Motiverend voor je klanten.
Oplossingsgericht leren handelen.
Mentaliseren over je eigen proces en dat van anderen.

Groet,

Maarten