Een volkstuin

In de zomer zit ik “op de tuin”.
Een volkstuin.
Die kreeg ik gratis bij mijn vriendin 13 jaar geleden.

Toen met mannen met vale tattoos, shag, halve liters, tuinkabouters
en zwarte aarde (geen onkruid) en vrouwen met een zwaardere stem dan ik.

Tegenwoordig aangevuld met baarden, bio, bakfietsen, Lente, Sterre en Wolf.

Allemaal goed.

Het mooiste dorp van Rotterdam.
Midden in de stad.
Een 80 jaar oud park.
240 tuinen,
Geen elektriciteit,
Alle culturen vreedzaam naast elkaar.

Simpel leven.

Er is een run op de tuinen.
Iedereen wil er één.

Yuppen.
Krakers.
Tokkies.
Kunstenaars.

En alle andere mensen die in mijn hokje passen.

Er gaan sloophuisjes weg voor duizenden euro’s.

Ook allemaal goed.

Bas Kurvers, bouwwethouder van de Gemeente Rotterdam wil nu ook een tuin hebben.
Sterker nog: Bas wil ze allemaal hebben.
Want, goedkope grond, midden in het centrum.

Er zijn plannen om te gaan bouwen binnen nu en 10 jaar.
De “gevarenzone van bouwwethouder Bas Kurvers”.
Google het maar.

Er moeten woningen bij in Rotterdam
Daar moet groen voor wijken.

Niet goed.

Het is ook te mooi om waar te zijn.

Net als het leven, alles verandert en gaat voorbij.

Al heb ik de laatste zin over dit beleid nog niet geschreven.

Dit weekend werd ik 40.

Op mijn tuin,
Genieten met mijn familie

Toch dacht ik tussendoor aan Bas.

Hartelijke groet van mijn tuin,

Maarten Onderdelinden