klassieke competentie

Met mijn broer naar Amsterdam.
In zijn gezinsauto.
Grijs weer,
Beetje file onderweg.

Q-park Museumplein.
Stukje lopen.
Happie eten.
De serveerster praat Engels en kijkt nogal nors.

Fijne gesprekken.
Over onze ouders en de kinderen.
Over of mensen deugen.
De toon is prettig.
Dat was vroeger weleens anders.

We praten verder, over werk.
Hij gaat naar Singapore.
Ik naar Eindhoven volgende week.

We lopen wat rond, ik heb koude voeten.
Te dunne sokken aangedaan vanochtend.

Amsterdam, prachtige stad.
Wij houden beiden van de “Mathenesserlaan sfeer” die er hangt.

We betreden het Concertgebouw.
We gaan naar the Star Wars Suites.
Een klassiek orkest speelt filmmuziek.

Voor de pauze muziek uit diverse ’80 films.
Na de pauze de muziek uit Star wars.

Het publiek is niet klassiek.
Een hoop semi-nerds zoals mijn broer en ik.
Een gokje, want ik ben nog nooit bij een klassiek concert geweest.

Voor de pauze is een filler voor mij.
Ik wil de Emperial March horen.

Het orkest komt op.
Het publiek gaat staan en klappen.
De dirigent komt op.
Nog meer staan en klappen.
Baas boven baas.

We gaan langs de stukken.
Spiderman is tof, Jaws minder.
Gladiator is gaaf, Game of Thrones ronduit matig.

En dan staat de eerste violist op.
Het alfa-mannetje.

Eugene

Uiteraard weer klappen voordat hij begint.

Hij speelt de eerste noten van Schindler’s list.
Ik raak verward.

Voel mij verdrietig en opgetogen.
Alsof er een begrafenis en een geboorte tegelijkertijd plaatsvinden.
Voel mijn hart tekeer gaan.
Alsof ik verliefd ben.

Wat is dit prachtig.

Eugene stopt.

Mijn broer en ik kijken elkaar aan.
Broers hebben aan een blik genoeg.
Wij wel althans.

Na de pauze was het feest.
Twee keer de Emperial March.
Met afsluitend Dart Vader in de zaal.
Fucking vet.

Broer en ik waren het eens.
Schindler’s list was het hoogtepunt van de avond.

Wat een kunde van Eugene,
Wat een uren moet hij in zijn vak hebben gestoken.
Wat een prachtig resultaat.

Klassieke competentie.
Verworven door oefening.

Wat anders dan veel coaches en begeleiders.
Die zeggen niet te hoeven oefenen met hun gesprekken.
Dat ze aan de theorie genoeg hebben.
Of dat ze dit al een keer geoefend hebben.
Vroeger op het HBO.

Gelukkig ben jij niet zo.
Zie jij de kracht van oefenen wel in.
Anders las je dit niet.